สวัสดีครับ ต้นชาผูเอ่อร์ถูกแบ่งออกเป็นสี่ประเภทดังนี้ครับ
๑. 野生型乔木茶树(แหย่ฟั้งสิงเฉียวมู่ฉา) ต้นชาผูเอ่อร์ป่า
ต้นชาพวกนี้จะขึ้นอยู่ในป่าธรรมชาติ ต้นสูงสามเมตรขึ้นไป ใบชาจะขม ส่วนมากดื่มแล้วจะมีอาการท้องเสีย ไม่เหมาะที่จะนำมาชงดื่ม จำนวนน้อยมาก บางต้นมีอายุเป็นพันปี ต้นที่แก่ที่สุดมีอายุสองพันกว่าปีเลยทีเดียว
๒. 栽培型野生古茶树(จายเผยสิงแหย่เซินกู่ฉาซู่)ต้นชาป่าแบบปลูก ( เพาะปลูกโดยมนุษย์ )
ส่วนมากจะมีความสูง ๑.๕-๓ เมตร และมีอายุหลักร้อยปีขึ้นไป ใบชาจะให้ความหอมสูงและรสหวาน ส่วนมากจะขึ้นตามดอยที่อยู่ลึกห่างไกลความเจริญ ยังหลงเหลืออยู่จำนวนไม่มากแต่ก็มีอยู่พอสมควร และจะปลูกโดยปล่อยไม่ดูแลและไม่ใส่ปุ๋ยไม่ฉีดยา
๓. 茶园野放型(ฉาแหย๋นแหย่ฟั่วสิง)ไร่ชาแบบปล่อยป่า
ต้นชาส่วนมากจะมีความสูง ๑.๕-๒ เมตร และมีอายุ๕๐ปีขึ้นไป จะปลูกโดยไม่ใส่ปุ๋ยและฉีดยา ไม่ค่อยมีคนดูแลปล่อยให้เจริญเติบโตตามธรรมชาติ รสชาติจะใกล้เคียงกับชาป่าแบบปลูก
๔. 茶园茶(ฉาแหย๋น)แบบไร่ชา
ต้นชาจะมีอายุไม่มาก ปริมาณการปลูกแบบสมัยใหม่ และได้ผลผลิตจะมากที่สุด
ขอบคุณสำหรับข้อมูลดี ๆ ครับ
ตอบลบยินดีครับ ขอบคุณครับ
ลบแล้วชาปิงเตาอยู่ในตระกูลไหนอะครับคุณจาง
ตอบลบขอบคุณครับ
แบบที่สองครับคุณแว
ลบอ่อ ขอบคุณครับ
ลบ