ชาป่า

ชั่วโมงนี้วงการชาผูเอ่อร์เมืองจีนกำลังนิยมชาป่าอย่างหนัก คนได้บุกเข้าไปในถิ่นทุระกันดารมากๆในยูนาน เพื่อตามหาแหล่งชาป่าที่ยังไม่ถูกค้นพบ และก็ได้ค้นพบมาเรื่อยๆ  พื้นที่ของมณฑลยูนานก็ประมาณประเทศไทยหรือใกล้เคียงละครับ ผมว่าพื้นที่ป่าเขาอาจมีเยอะเกินครึ่งก็ได้นะครับ ถ้าไปตามเมืองชนบทก็จะเห็นว่าพื้นที่ป่าเยอะใหญ่และรักษาความอุดมสมบรูณ์ได้ดีมากครับ 

รูปชาป่าบางส่วนของจีน 

พวกนี้หลายร้อยปีครับ

รูปนี้ถ่ายเมื่อหลายปีก่อน ตอนผมไปตามหาต้นชาอัสสัมสูงอายุในไทย พวกนี้อายุน่าจะราวๆร้อยปีบวกลบครับ และมีอยู่พอสมควรในหมู่บ้านวาวีครับ แต่ไม่ได้รับความสนใจปล่อยทิ้งปล่อยขว้าง ยืนต้นตายด็มีครับ บางต้นก็นำไปผูกม้าผูกวัวครับ ชาววาวีน่าจะช่วยกันอนุรักษ์นะครับ ก่อนจะ...เสียดาย ปลูกใหม่ต้องรอกี่ปีถึงจะได้ขนาดนี้ครับ

  ในขณะที่เมืองจีนชาป่าฟีเวอร์ บ้านเราอาจจะต้นเล็กกว่า แต่ก็ดีสุดในบ้านเราแล้วครับ ชาพวกนี้เป็นชาพื้นเมือง มีความต้านทานแมลงและทนต่อสภาพแวดล้อม ไม่ต้องฉีดยาและไม่จำเป็นต้องใส่ปุ๋ยเคมี ปลอดสารพิษทั้งนั้นและครับ ทำำชาผูเอ่อร์อาจจะไม่เหมาะ แต่ถ้านำมาทำชาแดงผมว่าน่าจะดีมากๆเลยครับ ถ้าทำตลาดเป็นผมว่าได้ราคาและได้อนุรักษ์ต้นชาด้วยครับ รู้มั้ยครับ ชาพวกนี้ราคาโลละประมาณหนึ่งร้อยบาทเองครับ ไปดูชาออร์แกนิกหรือปลอดสารพิษของฝรั่งเค้าขายกันขีดละเท่าไหร่ครับ....

 ชาวดอยวาวีช่วยอนุรักษ์ด่วน คุณมีของดีแต่ไม่ได้เห็นคุณค่าอยู่ครับ

 ต้นนี้ต้นชาใหญ่สุดในแดนสยาม บนป่าดอยช้างประเทศไทยครับ