ไม่ใช่ต้นลิ้นจี่นะครับ นี่ต้นชาครับ
เค้าแซ่ โจว ครับ
หลายๆต้นก็อยู่ใกล้บ้านนี่แหละครับ สดวกแก่การนำมารับประทานสดครับ
ต้นชาอายุประมาณสี่ร้อยถึงหกร้อยปีครับ
เวลาเก็บชาต้องปีนเอาครับ
ยอดอ่อนๆครับ
ใบสดใหญ่กว่าชาบ้านเราครับ จิ้มน้ำพริกก็อร่อยนะครับ จริงๆ ชาวพื้นเมืองเค้ากินสดจริงๆครับ
ชาพวกนี้ถูกอนุรักษ์ไว้หมดแล้วครับ
โคนต้นครับ ไม่ใช่ต้นนะม่วงชัวร์ครับ
มีเป็นฝูงเลยครับ ไม่ใช่สัตว์นะเค้าเรียกเป็นดงครับ
อะไรคือความสุขครับ เสี่ยวโจว ยิ้ม....
เส้นทางสายชาครับ
รอล็อตต่อไปครับ
ตอบลบอิอิ
ครับคุณแว ขอบคุณครับ
ตอบลบ"ฉาหม่ากู่เต้า"
ตอบลบวิวสวยมากเลยครับ
คงใช้ความพยายามมากเลยนะครับ ว่าจะได้ใบชาปิงเต่ามา
นับถือจริงๆครับ
คาราวะหนึ่งจอกครับ
เบียร์
ครับ ซักวันผมจะไปพิชิต ฉ๋าหม่ากู่เต้า ให้ได้ครับ
ตอบลบผมอยากทำไร่ชาแบบนี้ที่เชียงรายอ่ะครับ
ตอบลบปิงเต่า ทำเอาผมชอบ ผู่เอ๋อ เลยนะเนี่ย
เป็นความฝันที่จับต้องได้ครับ ผมมีน้องๆก๊วนหนึ่งเค้าไปซื้อที่ที่เชียงใหม่ทำไร่ชา ราคาไม่แพงเลยครับ ส่วนปิงเต่านั้น.....ครับ ฮ่าๆๆ
ตอบลบ