จิ่งเต๋อเจิ้น เมืองแห่งกังไส

景德镇 จิ่งเต๋อเจิ้นเป็นที่รู้จักของคนทั่วโลก เพราะเป็นแหล่งผลิตเครื่องกระเบื้องชั้นดี กังไส เป็นเวลากว่า1700 ปีมาแล้ว ยุคโบราณจิ่งเต๋อเจิ้นมีชื่ิอเดิมว่า ชังหนาน 昌南 และเป็นที่มาของคำว่า ไชน่า China ในภาษาอังกฤษ  และศัพย์คำนี้ได้กลายเป็นชื่อของประเทศจีนในเวลาต่อมา ทำให้เห็นว่าคุณค่าของเครื่องกังไสมีความสำคัญมากขนาดไหนในอดีต  เราย้อนไปในยุคของ เป่ยซ้ง 北宋 ชังหนาน ได้เผาเครื่องกระเบื้องชนิดหนึ่งที่มีน้ำเคลือบคล้ายสีของหยก ( หยกขาว) เค้าเรียกว่า ชิงไป๋ฉือ 青白瓷 หรือ หยิ่งชิงฉือ 影青瓷 เป็นที่ฮือฮาในยุคนั้น หยิ่งชิงฉือ ชนิดนี้ ทั้งบางและแกร่ง น้ำเคลือดูเบาและนุ่มนวล ใสและโปร่งเหมือนหยก ฮ่องเต้ยุค เป่ยซ่ง ไดัพระราชทานเปลี่ยนชื่อเมือง ชังหนาน เป็นเมือง จิ่งเต๋อเจิ้น และได้ใช้ชื่อนั้นมาจนถึงทุกวันนี้ จิ่งเต๋อเจิ้นได้ส่งเครื่องกระเบื้อง ไปสู่ทั่วโลกตั้งแต่ยุคหมิงและชิง กังไสกลายเป็นสินค้าส่งออกที่สำคัญที่ทั่วโลกต้องการมากในยุคนั้น และไม่มีประเทศไหนที่สามารถทำลอกเลียนแบบได้เหมือน เนื่องจากเครื่องกระเบื้องชิ้นหนึ่งตัองผ่านกระบวนการผลิต กว่าเจ็ดสิบขั้นตอน  และก่อนที่ยุคอุตสาหกรรมของฝั่งตะวันตกจะมาถึง จิิ่งเต๋อเจิ้นได้เริ่มใช้กระบวนการผลิตแบบสายงาน มาตั้งแต่ยุคราชวงค์หมิงก่อนแล้วครับ

ประตูเมืองโบราณ ชังหนาน 

เยี่ยมชมเตาหลวงในอดีต

สภาพเตาที่เหลือแต่ซาก ไม่เหลือเค้าความยิ่งใหญ่ในอดีตเลย ทุกสิ่งย่อมมีเกิดดับจริงๆครับ

หินดินที่เอามาทำส่วนประกอบเครื่องกระเบื้อง กังไส

ตราประทับเครื่องกระเบื้องเตาหลวงแต่ละยุคสมัย ใครเล่นศึกษาเลย

ป้ายลายพระหัตถ์ฮ่องเต้ งานแกะสลักสวยมากครับ

ตลาดโบราณที่ยังต้องปรับตัวตามยุคสมัย มีแต่ร้านแฟชั่น 

อาแปะบอกว่า เด็กรุ่นใหม่ไม่ค่อยเลือกทำงานที่แกทำแล้ว มันลำบากและน่าเบื่อมาก แต้มและลงสีตามแบบช่างโบราณ

มาชมการลงน้ำเคลือบงานชิ้นใหญ่ๆ

งานจิ่งเตอะเจิ้นมีทั้งงานขึ้นมือและแกะบล็อก อาแปะกำลังปล่อยดินส่วนเกินออกจากบล็อก ที่นี่ธรรมชาติสุดๆ

อาตี๋กำลังบรรจงขึ้นรูปแจกันด้วยมือครับ

ช่างวาดต้องการสมาธิและเทคนิกมากๆครับ

วิธีการลงน้ำเคลือบสำหรับงานที่ต้องการความปราณีตสูงครับ ต้องบรรจงทำทีละใบ

เตาเผา งานที่นี่เค้าสามัคคีและแบ่งงานตามหน้าที่ครับ สามัคคีคือพลังอยากให้หลายๆคนได้ยินจัง ฮ่าๆๆ ไม่ยุ่งการเมืองนะครับ

ขุนนางตรวจเช็คชิ้นงานทุกชิ้นที่จะนำเข้าวัง ได้ยินเค้าลือว่า ชิ้นงานที่สมบรูณ์ที่สุดจะถูกทุบทิ้ง เพราะฮ่องเต้เกิดติดใจขึ้นมา อยากได้ขึ้นมาอีก นั่นมันงานเข้าเลยนะครับ งานกังไสในอดีตนอกจากฝีมือแล้วต้องอาศัยดวงช่วยด้วยนะครับ ถ้าทำไม่ได้ดีเหมือนเดิมกลัวหัวจะหลุด

โรงงานกังไสของรัฐบาลในอดีตครับ ตอนนี้ถูกยุบไปหมดแล้วครับ มีแต่ของเอกชนครับ ขอเก็บรูปเป็นที่ระลึกหน่อย กลั้นหานใจไว้ พุงออกแล้ว คุณจาง ฮ่าๆๆ

ไปชมแหล่งขายส่งสินค้าเน้นราคา ไม่เน้นคุณภาพ ส่วนมากจะติดสติ๊กเกอร์ หรืองานวาดหยาบๆง่ายๆครับ

ข่าววงในบอกว่า สินค้าที่วางขายที่นี่ ส่วนใหญ่มาจากที่อื่นครับ เช่น กวงตุ้งเป็นต้น เพราะของที่นี่ต้นทุนสูงกว่า เลยมาย้อมแมวครับ เต็มไปหมดครับ นับๆแล้วหลายร้อยร้านค้าครับ

ไปแวะชมโรงงานทำดินแบบโบราณครับ