จวูหนี หลายคนคงชอบและหลงใหลในสีที่สวยและเสียงที่แกร่งรูปทรงก็สวยถูกใจ แต่จวูหนีเป็นอะไรที่หลังๆผมไม่ค่อยกล้าแตะเลย หลายๆคนบอกว่าสีต้องสดแสียงต้องแกร่งและต้องบางๆถึงจะฝีมือดี ฮ่าๆ เค้าว่ากันว่านักสะสมจวูหนีในเมืองจีนที่มีอายุสะสมสิบปีขึ้นไป มองพลาดก็ไม่ใช่เรื่องแปลก โอ๊ว..แล้วเราจะเหลือเหรอครับ ไม่ว่าทั้งผู้ขายผู้ซื้อก็ไม่ละเว้นครับ ผมเองก็ต้องยอมรับว่าดูไม่ขาดจริงๆครับ วันนี้เอาข้อมูลที่น่าสนใจของชาวจีนมาฝากกันครับ เผื่อจะได้ช่วยพัฒนานักสะสมของบ้านเรา ผมว่าน่าจะได้ประโยชน์ไม่มากก็น้อยหละครับ เค้าว่าจวูหนีต้องมีรอยย่นบนผิวครับ เพราะว่าในดินจวูหนีมีแร่เหล็กเยอะครับ ในระหว่างการเผาแร่เหล็กจะสื่อความร้อนได้เร็ว และเย็นตัวได้เร็วกว่า จึงได้กำเหนิดรอยหดตัวที่สวยงามนั่นเองครับ นึกภาพออกกันไหมครับ แต่....เดี๋ยวนี้เค้าเติมผงเหล็กได้ครับ เพื่อที่จะได้สีสวยสด และบางวิชาถึงกับเอาดินไปกดพิมพ์ลายบนกระดาษทิชชู่เพื่อที่จะมีรอยเหมือนรอยย่นก็มีครับ แล้วไอ้ที่เสียงแก๊งๆดังกังวานมันจะยากเหรอครับ ยิ่งที่มาแบบสวยกริ๊บๆผิวสวยไร้ที่ติ.... ก็ขอฝากไว้ให้ทั้งผู้ค้าผู้ซื้อทำการบ้านกันด้วยนะครับ จวูหนีแท้ก็มีหลายตัวครับ เช่น เจ้าจวงจวูหนี เสี่ยวเหมยเหยาจวูหนี เป็นต้น...(บทความในส่วนของความย่นผมได้แปลมาจากบทความของชาวจีน ขอให้ใช้วิจารณญาณในการอ่าน และใช้ประสบการณ์ในการตัดสินใจนะครับ)
ดินฝั่งซ้ายธรรมชาติ ฝั่งขวาเติมสี!!!!!!
ดินปลอม โอ้วแม่เจ้า มีทั้งรอยย่นมีทั้งสี

อันนี้ก็ปลอม แบบนี้ที่ร้านผมมีเอามาขายถูกๆให้เปรียบเทียบครับ ยอมรับเลยครับ

วาวๆบางๆลื่นๆแบบนี้แหละครับ ทีว่าฝีมือดี ปลอมครับ

โอ้วสีสดๆสวยๆ เติมผงเหล็กครับ ปลอม...

ไม่มีของแท้ให้ดูเลยหรอครับคุณจาง
ตอบลบมีครับ เดี๋ยวจะหามาให้ดูนะครับ ขอบคุณครับ
ตอบลบตอนแรกนึกว่าใบสุดท้ายผิวเปลือกส้มจะเป็นของแท้
ตอบลบปรากฎว่าปลอมเหมือนกันซะงั้น
ผมดูไม่ออกจริงๆนะครับ
คงต้องศึกษากันไปอีกนานๆๆๆๆๆๆ
ขอบคุณสำหรับวิทยาทานครับ
เบียร์
ศึกษาไปพร้อมกันครับ คุณเบียร์
ตอบลบผมมีแบบใบสุดท้ายครับ
ตอบลบครับ เก็บไว้ใช้ไว้เป็นครูครับ
ตอบลบ