งานชาที่คุณหมิง

หารูปงานชาผูเอ่อร์ที่คุนหมิงมาให้ชมกัน พอดีแฟนผมพาลูกกลับคุณหมิงเยี่ยมพ่อตาช่วงปิดเทอมทุกปี พอดีเลยครับ เดี๋ยวพรุงนี้ต้องให้ไปชมงานหน่อย พาลูกไปเปิดหูเปิดตาหน่อย ให้ซึมซับและเรียนรู้แต่เด็ก โตมาจะได้ไม่ต้องลำบากเหมือนพ่อ ฮ่าๆๆๆ แต่ไม่รู้เค้าจะยอมกลับไปปลูกชาที่แม่สลองรึปล่าว ต้องวางแผนให้เค้ารักชาเข้าไว้ จะได้มีคนไปเฝ้าไร่ ฮ่าๆๆๆ

ปิงเต่า มีราคาในงาน แพงมากๆ...ต่อแผ่น..เงินหยวน

 

อันนี้มองไม่ออกชาอะไร

 เดี๋ยวนี้แพ็คกิ้งสวยหรูทั้งนั้น พี่ไทยตามไม่ทันแล้ว...

ปิงเต่าเยอะแต่มีหลายเกรด และไม่รู้อันไหนแท้อันไหนปลอม...

 อดีตคนเลือกชา เดี๋ยวนี้ชาเลือกคน จริง..เริ่มจะเอื้อมไม่ถึงแล้ว ยี่หวู่

 ยี่หวู่ เหล่าปานจาง ปีนี้ก็ไม่ได้ทำยี่หวู่อีก ยอมแพ้...ผมไม่สู้ราคา

 ชาแดงยูนานก็ใช่ย่อยซะเมื่อไหร่ เมื่อไหร่ชาแม่สลองบ้านผมจะขึ้นกะเค้าบ้าง...

 ยวี่หวู่ เหล่าปานจาง ๒๘,๐๐๐ หยวนต่อแผ่น ปีหลัง ค.ศ ๒๐๐๐ มองไม่ชัด ชุนฉา

 นี่ก็สวย ชาแพงอาจไม่ดี ชาดีอาจไม่แพง อันแรกเคยเจออันหลังยุคนี้ยากครับ...

 ชาพวกนี้ไม่ได้รับประกันของจริงทุกตัวนะครับ เพราะใครๆก็ว่าของตนเองจริง,เก่ง,ดี,ประกาศศักดากันเข้าไป... และราคาชาก็ไม่เหมือนกัน เนื่องจากชาต่างเขา ต่างฤดู ต่างล็อต ต่างปี ต่างยี่ห้อ และบางทีก็ต่างต้นทุน ส่วนมากคนไทยเราชอบเชื่อตามที่แพ็คกิ้งเขียน,แพ็คกิ้งหรูๆ,เป็นร้านของรัฐบาล,นิทานที่คนขายแต่ง,หรือหลายชอบนึกว่าเก็บตก...ๆลๆ ก็น่าเห็นใจนะครับ เพราะคนส่วนมากไม่เคยได้ดื่มของจริงของแท้ ก็จะไม่รู้มาตรฐานเป็นอย่างไร อย่าว่าแต่ชาอร่อยเลยชาดีก็หายากแล้วครับ บางคนหลงดื่มเป็นสิบปีก็มีนะครับ ไม่ว่าจะประกอบอาชีพอะไร มีทั้งหมอ อาจารย์ ผู้พิพากษา..ๆลๆ ผมล้วนสัมผัสมาแล้วทั้งนั้น ผมว่าวงการชาเมืองไทยก็พัฒนามาได้ระดับหนึ่งแล้วนะครับ ถึงแม้เส้นทางจะไม่ค่อยราบเรียบ แต่ยังไงก็มาช่วยๆกันยกระดับชาไทยกันนะครับ ขอบคุณ (โบราณเค้าว่าไว้ เรียนรู้ไม่มีวันหมดในโลกของชา ขอให้เรามาศึกษาชาอย่างถ่อมตนในฐานะนักเรียนกันดีกว่านะครับ)