เยือนถิ่นหลงจิ่ง

เที่ยวนี้ไปถึง(ซีหู)ทะเลสาบแห่งดินแดน(เจียงหนาน)และแหล่งผลิตสุดยอดชาเขียวหลงจิ่งของจีนครับ ที่ซึ่งฮ่องเต้เฉียงหลงยังหลงไหล แอบเสด็จมาเที่ยวเป็นการส่วนตัวหลายครั้ง ไม่ว่าจะเป็นวิวทิวทัศน์ที่สวยงาม ชาหลงจิ่งที่หอมกลมกล่อม สาวงามเจียงหนานที่สวยสุดในจีน ก็ไม่รู้ว่าท่านโปรดปราณในสิ่งใด แต่ผมไปเพราะชาสิ่งเดียวแน่ๆครับ ฮ่าๆๆ มาชมรูปที่ถ่ายมาฝากกันครับ อาจจะเจอรูปหน้าผมเยอะหน่อยนะครับ ทนๆหน่อยนะครับ โฟกัสที่วิวก็แล้วกันนะครับ ฮ่าๆ



ทางเข้าหมู่บ้านหลงจิ่ง ปลูกชาและค้าชากันทั้งหมู่บ้านเลยครับ



ป้ายหินแกะไว้ว่า ชาฮ่องเต้ครับ


ชาที่ฮ่องเต้ทรงให้ปลูก มีทั้งหมดสิบแปดต้นครับ

ขอสัมผัสหน่อยนะครับ แต่ได้ฟังมาว่า ชาของแท้ได้ถูกย้ายไปอนุรักษณ์ไว้ที่อื่นแล้วครับ ก็ยังไม่รู้ว่าข่าวไหนจริงเท็จ แต่ต้นชาหลักร้อยปีดูที่โคนต้นเล็กไปหน่อยครับ

ชาหลงจิ่งของเขาซือฟง มีเงินบุกถึงถิ่นก็ไม่มีขายครับ ที่ขายๆนะชาของที่อื่นครับ แย่งกันซื้อจริงๆ

บ่อน้ำมังกร คำว่าหลงจิ่งแปลว่า บ่อน้ำมังกรครับ แต่ในรูปนี้เค้าทำขึ้นมาภายหลังครับ บ่อน้ำของแท้ไม่ได้อยู่ที่นี่ อยู่ไหนน๊าไปตามหากันครับ

เจอแล้วครับ หลงจิ่งของแท้ดั้งเดิม อยู่ห่างจากหมู่บ้านหลงจิ่งมาประมาณสองร้อยเมตรครับ

ขอสัมผัสหน่อย น้ำไสเย็นเจี๊ยบครับ แต่น้ำชงชาที่ดีไม่ใช่น้ำบ่อ ต้องเป็นน้ำห้วย เคยได้ยินห้วยเสือเผ่นที่ได้ขนามนามว่า ชงชาหลงจิ่งอร่อยที่สุดไหมครับ เดี๋ยววันหลังพาไปชมครับ

บรรยากาศไร่ชาสุดสวยครับ

ร้านขายชาก็ได้บรรยากาศมากๆครับ

นี่ก็น่านั่งจิบชาครับ อากาศเย็นๆไอแดดอุ่นๆท่ามกลางอ้อมกอดของธรรมชาติ

ไหนๆเค้าก็ต้องตัดแต่งใบแก่ทิ้ง จึงเด็ดมาเป็นมงคลซักสามใบ ชาที่ฮ่องเต้ปลูก ฮ่าๆๆ เค้าเล่าให้ฟังว่างานชาที่ผ่านมาเค้าเด็ดได้ทั้งหมด 250 กรัม ประมูลได้สองแสนหยวนครับ หนึ่งล้านบาท....